Het is 1999. Wim Vandekeybus heeft er op dat moment al een heel repertoire op zitten. Zijn creaties worden alom geprezen om hun intense fysieke en poëtische kwaliteit. Zijn interesse evolueert van een zoektocht naar instinctieve reacties, naar het innerlijk (on)bewuste. Zijn visie op en analyse van onze man-vrouwrelaties lijken een eindeloze inspiratiebron.
En toch, voor deze voorstelling neemt Vandekeybus een radicaal besluit en gaat hij aan de slag met een volledig mannelijke cast. Mét succes. De voorstelling slaat wereldwijd in als een bom. Met een minimum aan theatrale middelen slaagt Vandekeybus er namelijk in om gewaagde thema’s te vatten in prachtige beelden. En voor de soundtrack wist hij niemand minder dan David Byrne (Talking Heads) te strikken.
In Spite of Wishing and Wanting is een mijlpaal in het oeuvre van Wim Vandekeybus. Laat deze herneming niet aan je neus voorbijgaan.