Dat Sven de Leijer graag voor een publiek staat, is bekend. Hij groeide van bekendste publieksopwarmer van Vlaanderen uit tot de vrolijke presentator van programma’s als Hotel Romantiek en Vrede op aarde.
Een paar jaar geleden werd hij 40 en vond hij dat het tijd was voor een hobby, maar bij alle pogingen bleef hij op zijn honger zitten. Lekker leren koken, padellen, een goed boek, allemaal goed en wel, en toch zat hij telkens met het vervelende gevoel dat er iets ontbrak. Waar was het applaus voor zijn geslaagde vol-au-vent? Waarom was er geen fijn publiek tijdens het lezen? De meeste mensen zouden zich bekeken voelen, voor Sven de Leijer is publiek het zout op de patatten. Het leven is gewoon niet hetzelfde zonder. Meer nog: het publiek, dat zijn de patatten, de rest is zout. Sven is niet zo goed in metaforen.
In elk geval: de zoektocht naar een hobby werd met plezier overboord gegooid en de goesting om terug naar de theaters te trekken des te groter. Na een paar bewogen jaren nodigt Sven zijn publiek opnieuw uit voor een groepsreis naar de Vlaamse schouwburgen, waar hij zijn liefde voor hen zal verklaren, Liefde voor publiek dus. Wordt dat af en toe een tikje gênant? Misschien. Wordt het vooral heel plezant? Zeker.