De meest versnipperde regio van Europa is België. Zeggen dat ruimtelijke ordening in België dus niet echt topprioriteit was de afgelopen vijftig jaar, is een understatement.
In zijn nieuwe voorstelling Braempraat gaat Dimitri Leue aan de slag met een tekst die architect en wereldverbeteraar Renaat Braem al in 1968 schreef, 'Het Lelijkste Land Ter Wereld'. Het werd een ronkende aanklacht tegen de bouwwijze in België. Vooral de manier waarop met het milieu werd omgesprongen vond hij onverantwoord. Braem was een bouwheer van ideeën. Met humor als cement construeerde deze visionair een tekst die stond als een huis.
Dimitri Leue brengt deze tekst met muziek die de spouwmuren van je wezen weghalen. Steven Taelman componeert met melodieën en composities uit 1968. Filip Dujardin toont al jaren met zijn fotografie dat huizen een ziel hebben. Met zijn beelden zal hij aantonen hoe België schoon is in lelijk zijn, maar ook lelijk in schoon zijn. BULK architecten maken een decor dat een staaltje is van de rest van de wereld, een monster van de architectuur.